اخبار آرشیو روزنامه روزنامه شماره ۶۴۱۰

اظهارات دوباره ترامپ برای مذاکره و ادعای اینکه ایران آماده توافق است، با واکنش‌های گسترده‌ای مواجه شده است. عراقچی در پاسخ به سیاست جدید واشنگتن گفت که صلح و جنگ با هم جمع نمی‌شوند و ترامپ باید تصمیم بگیرد که رئیس‌جمهور صلح باشد یا جنگ. همزمان حسن روحانی، رئیس‌جمهور پیشین، دوگانه جنگ یا تسلیم را غلط دانست و ظریف، وزیر خارجه اسبق هم چاره کار را مذاکره مستقیم با آمریکا دانسته است. «دنیای‌اقتصاد» در یک گزارش و گفت‌وگو به ارزیابی نیت واقعی آمریکا پرداخته است.

تله عمیق «دستمزد دستوری» در بازار خدمات مهندسی ساختمان، آسیب رکود ساختمانی را برای دست‌کم نیم‌میلیون مهندس شاغل تشدید کرده است. درآمد مهندسان‌ ناظر به‌خاطر این تله، حداقل یک‌سوم میزان متعارف آن است. این بحران باعث شده است آنها نگاه پاره‌وقت به این شغل حساس داشته باشند. تله‌های این بازار ۱۲فقره است که همگی به شکل قانون ۳۰سال پیش، جلوی پای مهندسان کار گذاشته شده‌اند. یکی از مهم‌ترین آنها «کوپن‌تقسیم‌‌کار» است که «رقابت» برای ارائه خدمات باکیفیت را سرکوب کرده و قرار است با طرح مجلس این بازار اصلاح شود.

مردم در تابستان امسال، روزهای بسیار سختی را سپری کردند. علاوه بر قطعی برق، امسال افت فشار آب نیز به مشکل جدیدی برای شهروندان تبدیل شده بود. در تمام این مدت، مسوولان وعده می‌دادند که آغاز فصل پاییز نقطه پایان این بحران خواهد بود؛ اما واقعیت به شکل دیگری رقم خورد. بیش از سه هفته از شروع «فصل بارش» می‌گذرد، اما هنوز در بیشتر نقاط کشور بارندگی موثری رخ نداده و ناترازی آب شدت گرفته است. همین مساله سبب شده است دولت تمهیداتی را برای کنترل این بحران در دستور کار قرار دهد. مانند تابستان، احتمالا افت فشار آب، اولین راهکار سیاستگذاران این بخش خواهد بود. همچنین سهم هر استان برای مصرف آب در بخش کشاورزی مشخص شده و تغییر الگوی کشت نیز مورد توجه قرار گرفته است. با این حال تمام موارد مذکور تنها مرهمی موقت برای تشنگی ایران محسوب می‌شود و حل این بحران، نیازمند ایجاد تغییر بنیادی در شیوه حکمرانی آب است.

جنگ دو‌ساله رژیم صهیونیستی با فلسطین، نه‌تنها یکی از طولانی‌ترین درگیری‌های اسرائیل بود، بلکه به بحرانی جهانی در عرصه اقتصاد تبدیل شد. آتش جنگ نه تنها زنجیره‌های تامین جهانی را گسسته، بلکه موجب افزایش تورم شده و رشد اقتصاد جهانی را هم آهسته‌ کرده است. موج بحران از تل‌آویو تا لندن گسترش یافته است. در این بازه، نوسان بازارهای جهانی افزایش یافته و ترکش جنگ به صنعت بیمه و گردشگری نیز اصابت کرده است. بررسی‌های موسسات بین‌المللی اقتصادی نشان می‌دهد کشورهایی که از دخالت مستقیم در این جنگ پرهیز کردند، آسیب اقتصادی کمتری متحمل شدند. اقتصادهایی مانند چین، ایتالیا و نیجریه با حفظ موضع بی‌طرفی، توانستند ثبات نسبی خود را حفظ کنند و حتی در برخی شاخص‌ها به رشد مثبت دست یابند. در مقابل، کشورهایی که درگیر حمایت سیاسی یا نظامی از یکی از طرفین شدند، از جمله بریتانیا و آلمان، با کاهش رشد اقتصادی، افت سرمایه‌گذاری و افزایش تورم مواجه شدند. به عبارتی جنگ، نوعی واکنش زنجیره‌ای در اقتصاد جهانی ایجاد کرد که شدت تاثیر آن، مستقیما به میزان مشارکت کشورها در درگیری وابسته بود. افزایش هزینه انرژی، اختلال در تجارت و فرار سرمایه‌ها در میان کشورهایی که نقش فعال‌تری داشتند، چشم‌گیرتر بود. در مقابل، اقتصادهای بی‌طرف توانستند با تنوع‌بخشی به منابع انرژی و حفظ کانال‌های تجاری، از شوک‌های شدید در امان بمانند. در این میان، اسرائیل به واسطه کسری بودجه بی‌سابقه، کاهش رشد اقتصادی و فرار مغزها، بهای سنگینی پرداخت. فناوری یکی از ستون‌های اصلی اقتصاد اسرائیل محسوب می‌شود که با آغاز جنگ دچار رکود شد و بسیاری از شرکت‌های بین‌المللی نیز همکاری‌های خود را به حالت تعلیق درآوردند. درهمین حال، اقتصاد فلسطین نیز ۱۷سال توسعه خود را از دست داد. اکنون با گذشت دو سال از تشدید درگیری‌ها، برخی از کارشناسان صلح فعلی را نمادین می‌دانند و معتقدند که تنها آتش‌بسی پایدار می‌تواند شعله‌های بحران را خاموش کند و امیدها را به اقتصاد جهان بازگرداند.

«استدعا دارم از پذیرفتن تندیس بلورین سیمرغ اهدایی و همچنین حواله نوبت برای خرید پراید، بنده را معذور بدارید. با شرمندگی از یک به یک داوران عادلی که بهترین نیات خیرشان نصیب کار من شد، به اطلاع می‌رسانم که در جیب من نه برای خرید اتومبیل پول هست و نه در خانه تنگ و کوچک من جای مناسبی برای نگهداری بهترین و بزرگ‌ترین جایزه‌ها، مخصوصا اگر ویژه هم باشند.»