اخبار سرمقاله

جنگ‌ها دیر یا زود پایان می‌پذیرند؛ اما ویرانی و آسیب‌هایی که از خود به جای می‌گذارند به سادگی و به سرعت قابل ترمیم نیستند؛ اما با اراده و برنامه‌ریزی می‌شود و باید این تجربه ملی را به فرصتی برای توسعه و پیشرفت تبدیل کرد.

دفاع از سرزمین، پیروزی بزرگی است. باید آنانی را که در این راه جانفشانی کردند قدر دانست و برای حفظ استقلال و کیان مملکت سجده شکر گذاشت. حال اما زمان آن است تا رویکردها و راه‌های رفته را مورد سنجش و آزمون قرار داد.

در ساعات اولیه یکشنبه شب به وقت تهران، ایالات متحده با عملیات موسوم به «عملیات چکش نیمه‌‌‌شب» (Operation Midnight Hammer) به‌‌‌طور مشترک با اسرائیل، سه تاسیسات کلیدی هسته‌‌‌ای ایران - فردو، نطنز، و اصفهان - را هدف حمله نظامی قرار داد و با استفاده از بمب‌‌‌های سنگرشکن GBU-۵۷ و موشک‌‌‌های تاماهاوک، بمب‌‌‌افکن‌‌‌های B-۲ و ناوهای آمریکایی به عمق زیرزمین‌‌‌های مستحکم فردو، تاسیسات غنی‌‌‌سازی نطنز و مرکز تبدیل اورانیوم اصفهان حمله کرد.

در وضعیت جنگ تحمیلی اسرائیل به ایران و ‌‌‌در شرایطی که دولت‌‌‌های اکثریت‌‌‌ قریب‌‌‌ به اتفاق کشورهای غربی و در رأس آنها ایالات متحده آمریکا که دیگر مستقیما وارد جنگ شده است، عملا طرف کشور مهاجم را گرفته‌اند، کشور ما در مجامع بین‌المللی مانند سازمان ‌‌‌ملل متحد و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گوش شنوایی در مقابل خود نمی‌بیند. در این شرایط به نظر می‌رسد اتخاذ دو تدبیر اصولی و موثر ضرورت مبرم دارد: یکی مخاطب قرار دادن افکار عمومی جهانیان به منظور ایجاد فشار روی دولت‌‌‌هایی که طرف کشور مهاجم را گرفته‌‌‌اند و دیگری فراهم آوردن زمینه‌‌‌های لازم برای گسترش و تحکیم اتحاد میان اقشار و آحاد ملت ایران.

همواره و از جمله در شرایط دشواری مانند جنگ به دور از شعار و احساسات و در مواجهه با واقعیت، نیاز به بهره‌گیری از علم به قوت خود باقی است.