پیشنهادی برای همایش بیمه و توسعه

همچنین هنگامی که نهادناظر، پژوهشکده‌‌‌‌ها، مراکز پژوهشی و بازیگران کلیدی بازار به‌‌‌‌صورت هم‌‌‌‌زمان حضور می‌‌‌‌یابند، زمینه شکل‌‌‌‌گیری ایده‌‌‌‌هایی که قابلیت تبدیل به سیاست یا فرآیند اجرایی را دارند فراهم می‌‌‌‌شود. واقعیت اینست که همایش‌‌‌‌ها به عنوان میزبان گفت‌‌‌‌وگوهای میان‌‌‌‌حرفه‌‌‌‌ای عمل می‌‌‌‌کنند که پژوهشگران می‌‌‌‌توانند یافته‌‌‌‌های خود را به شکل قابل‌‌‌‌فهم برای مدیران ارائه دهند و مدیران نیز بازخوردهای عملی به محققان منتقل کنند و این چرخه بازخوردی شانس تبدیل توصیه‌‌‌‌های علمی به اقدام‌‌‌‌های عملی را افزایش می‌‌‌‌دهد. اینکه انتظار از یک همایش، خلق آنی نتایج و پیاده‌سازی لحظه‌ای در صنعت بیمه باشد، دور از واقعیت خواهدبود. نیز باید اشاره کرد که همایش‌‌‌‌ها عرصه‌‌‌‌ای برای نمایش راهکارهای فناورانه، معرفی استارت‌آپ‌‌‌‌ها و تسهیل شراکت‌‌‌‌های تجاری فراهم می‌‌‌‌آورند که به ویژه برای شرکت‌‌‌‌هایی که به دنبال پایلوت‌‌‌‌سازی محصولات نوین یا جذب سرمایه‌‌‌‌گذاری مشترک هستند می‌‌‌‌تواند تعیین‌‌‌‌کننده باشد.

همچنین پوشش رسانه‌‌‌‌ای و گزارش‌‌‌‌های تخصصی همایش، در بهبود تصویر عمومی صنعت و تقویت اعتماد مشتریان نقش دارد که بر رفتار خرید و میزان نفوذ محصولات بیمه‌‌‌‌ای در بازار تاثیر می‌‌‌‌گذارد. مزیت مهم همایش بیمه و توسعه در سال جاری تمرکز بر بازاندیشی نظارت و نوآوری در تنظیم‌‌‌‌گری بود که با دغدغه‌‌‌‌های فعلی نهادناظر و بیمه گران همخوانی داشت؛ مشارکت نهادهای رسمی و پژوهشی نیز به اعتبار علمی و قابلیت اثرگذاری سیاستی این همایش افزود.

به هر روی دو چالش جدی معمولا ظاهر می‌‌‌‌شود که در ارزیابی باید مورد توجه قرار گیرند: نخست فاصله میان بیانیه‌‌‌‌ها و اجرا که در بسیاری از رویدادهای علمی‌‌‌‌صنعتی دیده می‌‌‌‌شود و بدون سازوکارهای پیگیری، توصیه‌‌‌‌ها در حد اعلامیه باقی می‌‌‌‌مانند؛ دوم نمادگرایی مشارکت که وقتی ذی‌‌‌‌نفعان میدانی (شرکت‌‌‌‌های کوچک، کارگزاران یا نمایندگان) حضور کمرنگ داشته باشند، خروجی‌‌‌‌ها ممکن است از واقعیت‌‌‌‌های بازار فاصله بگیرد. لذا اثربخشی واقعی همایش در گرو طراحی سازوکارهای پیگیری، شفافیت در تعیین متولیان اجرای پیشنهادها و تعریف شاخص‌‌‌‌های کمی برای سنجش اثر است.

به‌‌‌‌منظور افزایش بازدهی این رویدادها لازم است سازوکارهایی طراحی شود که همایش را از مرحله تولید توصیه به مرحله اجرا منتقل کند. ایجاد کارگروه‌‌‌‌های مشترک میان نهادناظر، شرکت‌‌‌‌های پیشرو و نهادهای پژوهشی برای پیگیری پیشنهادهای کلیدی، تعیین شاخص‌‌‌‌های ارزیابی سالانه و انتشار گزارش‌‌‌‌های میانی از وضعیت اجرایی شدن مصوبات از جمله راهکارهایی است که می‌‌‌‌تواند اثرات همایش را ملموس سازد. همچنین گسترش مشارکت ذی‌‌‌‌نفعان میدانی و تضمین انتشار عمومی مقالات و خلاصه‌‌‌‌های سیاستی، افزایش شفافیت و پاسخگویی را ممکن می‌‌‌‌سازد.

برگزاری همایش‌های بیمه در سایر کشورها

همایش‌‌‌‌های معطوف به بیمه، ریسک و تنظیم‌‌‌‌گری ماهیتی سالانه یا منظم دارند و در کشورهای متعددی برگزار می‌‌‌‌شوند؛ این رویدادها از نمونه‌‌‌‌های منطقه‌‌‌‌ای تا مجامع جهانی را شامل می‌‌‌‌شوند که هر کدام نقشی در تعریف الگوی نظارتی، به‌‌‌‌اشتراک‌‌‌‌گذاری تجربه و همگرایی استانداردها ایفا می‌‌‌‌کنند. از جمله نمونه‌‌‌‌های برجسته می‌‌‌‌توان به همایش‌‌‌‌های سازمان‌‌‌‌های حرفه‌‌‌‌ای و منطقه‌‌‌‌ای اشاره کرد: در ایالات متحده، RISKWORLD که توسط RIMS برگزار می‌‌‌‌شود یکی از بزرگ‌‌‌‌ترین کنفرانس‌‌‌‌های سالانه در حوزه مدیریت ریسک و بیمه است و هر سال میزبان هزاران شرکت‌‌‌‌کننده می‌‌‌‌گردد. در بریتانیا رویدادهایی همانند Global Insurance Forum به میزبانی International Insurance Society برگزار می‌‌‌‌شوند و تمرکز بر رهبری جهانی صنعت دارند. در اروپا، کنفرانس‌‌‌‌های سالانه انجمن‌‌‌‌های تاثیرگذار مانند Insurance Europe در بروکسل برگزار شده و محل تبادل دیدگاه‌‌‌‌های سیاستی و بازنشانی اولویت‌‌‌‌هاست. در منطقه آسیا و اقیانوسیه نیز مجموعه‌‌‌‌ای از کنفرانس‌‌‌‌ها و اجلاس‌‌‌‌ها مثل تقویم رویدادهای Asia Insurance Review و نشست‌‌‌‌های جهانی بیمه‌‌‌‌گران دریایی و عمرهمانند IUMI در شهرهایی مانند سنگاپور، هنگ‌‌‌‌کنگ و سئول برگزار می‌‌‌‌شوند. علاوه بر این، نهادهای بین‌‌‌‌المللی ناظر مانند IAIS نیز هر سال کنفرانس‌‌‌‌ها و سمینارهای منطقه‌‌‌‌ای و جهانی را در کشورهای مختلف میزبانی می‌‌‌‌کنند که محل هم‌‌‌‌افزایی رگولاتورها و تصمیم‌‌‌‌گیران عالی‌‌‌‌رتبه است.

مسوولیت حرفه‌ای شرکت‌های بیمه‌گر و پژوهشکده بیمه

نقش‌‌‌‌آفرینی شرکت‌‌‌‌های بیمه‌‌‌‌گر در فرآیند همایش با این پیش‌‌‌‌فرض آغاز می‌‌‌‌شود که این رویداد محلی برای نمایش دغدغه‌‌‌‌های واقعی بازار و یافتن راه‌‌‌‌حل‌‌‌‌های مبتنی بر تجربه است. بیمه گران در دوره پیش از برگزاری لازم است تصویری روشن از چالش‌‌‌‌های عملیاتی، تنگناهای فرآیندی، نیازهای فناورانه و نارسایی‌‌‌‌های مقرراتی آماده کنند تا محتوای همایش از جنس داده و تجربه باشد. ارائه مقاله، گزارش تحلیلی و تجربه‌‌‌‌نگاری، یکی از مسوولیت‌‌‌‌های مهم در این مرحله است. آمادگی کارشناسان و مدیران نیز اهمیت دارد چرا که سطح تخصص و قدرت استدلال شرکت‌‌‌‌کنندگان کیفیت گفت‌‌‌‌وگوهای همایش را تعیین می‌‌‌‌کند. شرکت‌‌‌‌های بیمه‌‌‌‌گر در زمان برگزاری در جایگاه کنشگر حرفه‌‌‌‌ای ظاهر می‌‌‌‌شوند. حضور فعال در نشست‌‌‌‌ها، بیان دیدگاه‌‌‌‌ها بر پایه تجربه مستقیم، انتقال یافته‌‌‌‌های میدانی به سیاست‌‌‌‌گذاران و پژوهشگران و مشارکت هدفمند در مباحثه‌‌‌‌ها، بخش مهمی از نقش آنهاست. 

نمایش دستاوردها در غرفه‌‌‌‌ها و معرفی نوآوری‌‌‌‌هایی که قابلیت تجاری شدن دارند نیز می‌‌‌‌تواند مسیر ارتباط با سرمایه‌‌‌‌گذاران و کارآفرین‌‌‌‌ها را هموار سازد. پساهمایش، دوره‌‌‌‌ای آغاز می‌‌‌‌شود که اجرای پیشنهادها و تبدیل ایده‌‌‌‌ها به برنامه عملی، به‌‌‌‌طور جدی اهمیت پیدا می‌‌‌‌کند. شرکت‌‌‌‌های بیمه‌‌‌‌گر می‌‌‌‌توانند با تهیه نقشه اقدام داخلی، چند محور کلیدی را از میان نکات مطرح‌‌‌‌شده انتخاب کرده و آن‌‌‌‌ها را در قالب پروژه‌‌‌‌های مشخص پیش ببرند؛ در حوزه‌‌‌‌هایی همانند تحول دیجیتال، مدیریت ریسک، بهبود کیفیت خدمات، طراحی فرآیندهای شفاف، تقویت واحدهای نظارت داخلی و توسعه محصولات تازه. تعامل پیوسته با نهاد ناظر و پژوهشکده بیمه، گام دیگری است که اطمینان می‌‌‌‌دهد بحث‌‌‌‌های همایش در قالب برنامه‌‌‌‌های اصلاحی ادامه یابد. گزارش‌‌‌‌های داخلی، تحلیل همخوانی موضوع‌‌‌‌ها با راهبرد شرکت و ارائه بازخورد حرفه‌‌‌‌ای به برگزارکنندگان، از دیگر وظایف این دوره محسوب می‌‌‌‌شود. 

باید تاکید کرد؛ بیمه گران باید به همایش به چشم نقطه شروع نگاه کنندکه آنچه گفته شد به پروژه تبدیل شود. در واقع باید عنوان کرد که اثرگذاری همایش بیمه و توسعه بر صنعت بیمه کشور، از بیمه گران شروع شده و با نظارت نهادناظر و تسهیلگری پژوهشکده بیمه به شرکت‌های بیمه گر ختم می‌شود.

پژوهشکده بیمه نیز به عنوان نهاد علمیِ پشتیبان همایش مسوولیت‌‌‌‌هایی دارد که اگر درست ایفا شوند، کیفیت محتوای تخصصی و تاثیرگذاری سیاستی رویداد را تقویت می‌‌‌‌کنند. وظایف پژوهشکده با طراحی چارچوب علمی همایش آغاز می‌‌‌‌شود. انتخاب محورهای پژوهشی، تعیین اولویت‌‌‌‌ها بر اساس نیازهای نظام بیمه‌‌‌‌گری و هدایت فرآیند داوری و ارزیابی مقاله‌‌‌‌ها، بخش مهمی از این نقش است. پژوهشکده در دوره پیش از برگزاری باید جریان تولید مقاله و گزارش علمی را فعال نگه دارد؛ ارائه فراخوان موضوعی، تشویق شرکت‌‌‌‌ها به مستندسازی تجربیات، و اطمینان از اینکه پژوهش‌‌‌‌ها بر داده‌‌‌‌های واقعی تکیه دارند، به غنای همایش کمک می‌‌‌‌کند. این نهاد پژوهشی در دوره برگزاری نقش تنظیم‌‌‌‌کننده فضای علمی را ایفا می‌‌‌‌کند. هدایت نشست‌‌‌‌ها، جهت‌‌‌‌دهی بحث‌‌‌‌ها به سمت حل مسأله، قابل‌‌‌‌فهم کردن زبان علمی برای مدیران عملیاتی و ثبت نکات اصلی برای تبدیل آن‌‌‌‌ها به گزارش‌‌‌‌های سیاستی بخشی از این ماموریت است. حضور فعال پژوهشکده در گفت‌‌‌‌وگو با مدیران صنعت بیمه نیز اهمیت دارد چرا که ارتباط مستقیم میان دانش تحلیلی و نیازهای اجرایی برقرار می‌‌‌‌کند. مسوولیت پژوهشکده بیمه پساهمایش وارد مرحله‌‌‌‌ای کلیدی می‌‌‌‌شود.

 تدوین گزارش نهایی، استخراج محورهای قابل اجرا، تبدیل بحث‌‌‌‌ها به یادداشت سیاستی و طراحی بسته‌‌‌‌ای از پیشنهادها که قابل واگذاری به نهادناظر یا شرکت‌‌‌‌ها باشد، از جمله اقدامات مهم در این دوره است. پژوهشکده می‌‌‌‌تواند با ایجاد کارگروه‌‌‌‌های موضوعی، پیگیری اجرای پیشنهادها را سامان دهد و هر چند ماه یک‌‌‌‌بار گزارش پیشرفت منتشر کند. نقش دیگر پژوهشکده، ارزیابی انتقادی است بدین معنا که آیا همایش توانسته نیازهای واقعی صنعت در دوره کنونی را پوشش دهد، آیا سطح مشارکت تخصصی کافی بوده و کدام بخش‌‌‌‌ها نیازمند اصلاح‌‌‌‌اند.

زمانی که نقش شرکت‌‌‌‌های بیمه‌‌‌‌گر و پژوهشکده بیمه در کنار هم دیده می‌‌‌‌شود، روشن می‌‌‌‌گردد که همایش نقطه تلاقی دو جریان اصلی تجربه میدانی و تحلیل علمی است. شرکت‌‌‌‌ها داده و تجربه را وارد صحنه می‌‌‌‌کنند و پژوهشکده ساختار و منطق علمی را تسهیل می‌کند. اگر این دو رکن با یکدیگر هم‌‌‌‌افزا عمل کنند، خروجی‌‌‌‌های همایش از سطح گفت‌‌‌‌وگو فراتر می‌‌‌‌رود و به برنامه‌‌‌‌های قابل اجرا در سطح صنعت تبدیل می‌‌‌‌شود و بلکه یک سازوکار محرک برای بازار بیمه می‌‌‌‌شود. همایش بیمه و توسعه ۱۴۰۴ اگرچه به خودی خود فضای مناسبی برای تولید ایده و همگرایی فکری فراهم ساخته است، تا زمانی که مسیرهای اجرایی مشخص، نهادهای پیگیری و شاخص‌‌‌‌های ارزیابی طراحی و فعال نشوند، احتمال اینکه بسیاری از پیشنهادها در حد گزارش بمانند وجود دارد. از آن سو، اگر نهاد ناظر و تشکل‌‌‌‌های صنفی متعهد به اجرای گام‌‌‌‌های کلیدی شوند و منابع لازم برای پایلوت‌‌‌‌سازی راهکارها تخصیص یابد، اثرات مثبت این همایش می‌‌‌‌تواند در کوتاه‌‌‌‌مدت در قالب پروژه‌‌‌‌های پایلوت و در میان‌‌‌‌مدت در قالب اصلاح مقررات و ارتقای نوآوری نمایان شود. تجربه جهانی نشان می‌‌‌‌دهد همایش‌‌‌‌هایی که با ساختارهای پیگیری و گزارش‌‌‌‌دهی همراه هستند بیشترین تاثیر را بر تحول ساختاری و سیاستی داشته‌‌‌‌اند.

* عضو میز تخصصی درمان پژوهشکده بیمه