برای هفت دهه، توکیو پرجمعیتترین شهر جهان بهحساب میآمد؛ اما براساس دادههایی که سازمانملل ماه گذشته منتشر کرد، این عنوان حدود ۱۵سال بیش از اندازه به آن دادهشده بود. تا همین اواخر، آمارگران سازمانملل تعاریف رسمی دولتها از مرزهای شهرها را مبنا قرار میدادند، اما در گزارش تازه خود واقعیت گسترش بیوقفه و پراکنده شهرها را پذیرفتهاند و جمعیت ابرشهرها را نه براساس معیار قدیمی «جمعیت شب» که براساس «جمعیت روز» محاسبه میکنند. جمعیت روز ابرشهرها، مهاجران روزانه ساکنان شهرهای حومهای هستند که از خدمات شهری شهر مادر استفاده میکنند. ترکیب جمعیت «مجموعه شهری» که حاصل جمع جمعیت شهرمادر و شهرهای حومه است، مبنای جمعیت ابرشهر است. بر پایه این معیارهای جدید، جاکارتا، پایتخت اندونزی، با جمعیتی حدود ۴۲میلیون نفر در صدر فهرست قرار گرفتهاست؛ رقمی که تقریبا با کل جمعیت کانادا برابری میکند. داکا، پایتخت بنگلادش، با ۳۷میلیون نفر نیز از توکیو با ۳۳میلیون نفر پیشیگرفتهاست. دهلی و شانگهای هم، هریک با حدود ۳۰میلیون نفر جمعیت، جایگاههای بعدی این فهرست پنجتایی را به خود اختصاص میدهند.