در سایه عدمکفایت بیمه پایه در پوشش هزینههای درمانی، برخورداری از بیمه تکمیلی اهمیتی دوچندان یافته است. با این حال، اختلاف گاه و بیگاه تامیناجتماعی با شرکت تامینکننده پوشش تکمیلی بازنشستگان باعث شده است رفاه و سلامت این جمعیت چندمیلیون نفری تحتالشعاع قرار بگیرد و آنها را نگران کند.
این روزها کمتر کسی است که از شرایط نامطلوب اقتصادی گلهمند نباشد. کافی است یک روز در شهر به گردش درآییم. مواجهه با هر صاحب کسبوکاری همراه با ابراز ناراحتی از شرایط رکودی پیشآمده بهویژه پس از حمله اسرائیل به ایران است. با هر دوست، آشنا، متخصص، استاد دانشگاه، کارمند، کارگری که صحبت میکنی، بحث…
بحث آلودگی هوا مسالهای نیست که یکشبه شکل گرفته باشد که توقع حل یکشبه آن را داشته باشیم. افزون بر اینکه امروز بسیاری از شهرها بهویژه کلانشهرهای کشور با مساله آلودگی هوا درگیر هستند و نمیتوان آن را محدود و محصور به یک شهر دانست.
مساله آلودگی هوا، مانند بسیاری از مشکلات محیطزیستی کشور، یک پدیده نو و جدید نیست که بخواهیم نسبت به آن ادعایی مبنی بر عدم شناخت داشته باشیم. همگان چیستی و ماهیت، اثرات و نتایج و البته راهکار و راهحلهای مساله آلودگی هوا را میدانیم و در این میان نیز قطعا واقعیت آلودگی هوا بر مسوولان مبرهن است. بنابراین امروز زمان آن نیست که بخواهیم دوباره درباره علل بروز آلودگی هوا یا اثرات آن بر سلامت شهروندان و نیز شرایط زیستمحیطی کشور سخن به زبان آوریم.
نپال در سال ۲۰۰۸ با لغو نظام پادشاهی و تاسیس جمهوری، وارد دورهای تازه شد اما از آن زمان تاکنون با بیثباتیهای سیاسی و تغییرات مکرر دولتها روبهرو بوده است.
سربازان مسلح روز چهارشنبه از خیابانهای پایتخت نپال محافظت کردند و برای بازگرداندن نظم، مردم را واداشتند در خانه بمانند؛ پس از آنکه دهها هزار معترض به ساختمانهای دولتی یورش بردند، این ساختمانها را به آتش کشیدند و به سیاستمداران حمله کردند. سربازان مسلح که در مناطق اصلی کاتماندو مستقر شده بودند، ظاهرا نشانهای از بازگشت نسبی کنترل به شهری بودند که در روزهای گذشته گرفتار خشونت و آشوب شده بود.
نپال در روزهای اخیر صحنه یکی از گستردهترین و خونبارترین اعتراضات چند دهه اخیر خود بوده است؛ اعتراضاتی که در ابتدا با مخالفت جوانان با محدودیتهای تازه دولت بر شبکههای اجتماعی آغاز شد، اما خیلی زود ابعاد سیاسی و اجتماعی عمیقتری یافت و به بحرانی فراگیر بدل شد.
نپال در هفتههای اخیر شاهد بحرانی کمسابقه در تاریخ معاصر خود بوده است؛ بحرانی که در نهایت به استعفای نخستوزیر «کی. پی. شارما اولی» منجر شد. آنچه در ابتدا به صورت نارضایتی عمومی از مسدود شدن شبکههای اجتماعی آغاز شد، بهسرعت به جنبشی گسترده علیه فساد ساختاری و ناکارآمدی حکومت بدل شد. تظاهرات خشونتبار، کشته شدن دستکم ۲۲نفر، زخمی شدن صدها نفر و به آتش کشیده شدن ساختمانهای حکومتی، تصویری بیسابقه از جامعه نپال در دهههای اخیر ارائه داد.
بعد از اتمام جنگ تحمیلی ۱۲روزه تعدیل نیروی کار یکی از چالشهای اساسی نیروی کار و فضای کسبوکار بود. بسیاری از کسبوکارها پس از این جنگ ودر مواجهه با کاهش موقت میزان سوددهی، تصمیم گرفتند
شنیدهها حکایت از آن دارد که ۱۲روز جنگ بین ایران و اسرائیل که با تجاوز اسرائیل آغاز شد و با حمله ایران پایان یافت، تاثیراتی شگرف بر بازار کار کشور داشته است؛ امری که چندان عجیب به نظر نمیرسد.
اقتصاد ایران طی بیش از هفت دهه گذشته شاهد فرازونشیبهای چشمگیری بوده است که بخش عمدهای از آن ریشه در تغییرات ساختاری، سیاستهای اقتصادی، و رویدادهای سیاسی داخلی و بینالمللی دارد.
پس از جنگ تحمیلی ۱۲روزه، بنگاههای اقتصادی ایران که پیش از این با بحران نقدینگی و افت ظرفیت تولید دستوپنجه نرم میکردند، به موجی گسترده از تعدیل نیرو روی آوردند؛ روندی که هشدار جدی درباره آغاز موج جدیدی از بیکاری و تهدید اشتغال در کشور است.
شاید آن روزی که عکس معروف و خندان محمدجواد ظریف و جان کری، وزرای امورخارجه وقت ایران و ایالات متحده آمریکا، در کنار رودخانه در رسانهها منتشر شد، کمتر کسی احتمال میداد که پایان عمر برجام با تهدید اسنپبک همراه شود.
پس از مدت ها که خبری از اقدام چندانی از ناحیه ایران در ارتباط با مسائل مختلف مربوط به برنامه هستهای نبود، وزارت خارجه طی تلاشی تحسین برانگیز موفق به امضای شیوهنامهای با آژانس شد که به خودیخود تحول مهمی است. انتقاداتی که در این رابطه طی چند روز گذشته از وزارت خارجه شده، کاملا ناموجه است.
جمهوری اسلامی ایران و آژانس بینالمللی انرژی اتمی به توافق رسیدند. این یک گام مثبت در بحث احتمال اجرا یا تعویق مکانیسم ماشه محسوب میشود. فراموش نکنیم که پیش از این دائما شاهد یک سری موضعگیری و اظهارنظرات جدی طرفین علیه یکدیگر بودیم و چنین به نظر میرسید که نمیتوان به مساله تعویق یا تعلیق مکانیسم ماشه چندان امیدوار بود.
توافق جمهوری اسلامی ایران و آژانس بینالمللی انرژی اتمی یک اتفاق مهم در آستانه اجرای احتمالی مکانیسم ماشه از سوی سه کشور اروپایی آلمان، انگلستان و فرانسه موسوم به گروه تروئیکا در هفتههای آینده خواهد بود.
بیست و پنجمین اجلاس سران سازمان همکاری شانگهای (SCO) در تیانجین، فراتر از یک گردهمایی دیپلماتیک، صحنه بازترسیم نقشه اقتصادی و سیاسی جهان با محوریت چین بود. درحالیکه حضور رهبرانی چون پوتین و مودی توجه رسانهها را به خود جلب کرد، دو ابتکار کلیدی از سوی شی جین پینگ، رئیسجمهور چین، دستور کار واقعی این اجلاس را نمایان ساخت: پیشنهاد تسریع در تأسیس «بانک توسعه شانگهای» و رونمایی از «ابتکار حکمرانی جهانی» (GGI). این دو طرح در کنار هم، نشاندهنده تلاش شتابان پکن برای ساختن یک نظم نوین بینالمللی است که در آن نهادهای مالی و هنجارهای سیاسی، مستقل از ساختارهای تحت سلطه غرب عمل میکنند.
در بیست و پنجمین اجلاس سران سازمان همکاری شانگهای (SCO) که چندی پیش در تیانجین برگزار شد، رئیسجمهور چین، شی جین پینگ، از کشورهای عضو خواست تا ایجاد یک بانک توسعه شانگهای را تسریع بخشند؛ پیشنهادی که میتواند نقطهعطفی در چشمانداز مالی آسیا باشد.
سازمان همکاری شانگهای تحت ریاست دورهای چین، نه تنها از تندبادهای بینظمی جهانی جان سالم به در برده، بلکه به طور پیوسته در حال تثبیت جایگاه خود به عنوان لنگرگاه قرن اوراسیاست.
در روزهای ۳۱ اوت و ۱ سپتامبر، شی جین پینگ، رئیسجمهور چین، میزبان نشست سالانه سازمان همکاری شانگهای (SCO) در شهر بندری تیانجین بود. به ۱۰ عضو سازمان همکاری شانگهای - بلاروس، چین، هند، ایران، قزاقستان، قرقیزستان، پاکستان، روسیه، تاجیکستان و ازبکستان - شرکای متعددی از جنوب آسیا، جنوب شرق آسیا و خاورمیانه و همچنین دبیرکل سازمان ملل متحد پیوستند. سازمان همکاری شانگهای که در ابتدا در سال ۱۹۹۶ توسط چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان با عنوان «پنج شانگهای» برای مدیریت اختلافات مرزی تاسیس شد، با گذشت زمان، ماموریت و اعضای آن به طور قابلتوجهی گسترش یافتهاند.
سازمان همکاری شانگهای از شش عضو بنیانگذار خود، یعنی چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان، به بزرگترین سازمان منطقهای جهان تبدیل شده است و مجموع تولید اقتصادی اعضای آن به نزدیک ۳۰تریلیون دلار میرسد.
نرخ ارز در ایران دیگر تنها یک شاخص اقتصادی نیست؛ بلکه به متغیری چندبعدی، پیچیده و اجتماعی تبدیل شده است. سالهاست که رفتار دولت و بانک مرکزی در قبال بازار ارز با پرسشهای جدی همراه است: چرا نرخ ارز چنین بیثبات است؟ چرا اغلب تصمیمات مقطعی به جای آرامش، خود به عاملی برای نوسان بیشتر بدل میشود؟ پاسخ را باید در ترکیب منحصربهفردی از عوامل داخلی و خارجی جستوجو کرد.
سالهاست که مساله نرخ ارز و رفتار بانک مرکزی و دولت در قبال نوسانات گسترده آن به یک مساله اساسی تبدیل شده است. بسیاری این سوال را میپرسند که واقعا مساله چیست؟ چرا نرخ ارز اینگونه در ایران رفتار میکند؟ و آیا راهکاری در مقابل این نوسانات شدید و سرکشیهای نرخ ارز وجود ندارد؟
وزیر محترم امور اقتصادی و دارایی، جناب آقای سیدعلی مدنیزاده، چندی پیش در گفتوگوی ویژه خبری، وعده کاهش زمان متوسط ترخیص کالا به سه روز را اعلام کردند، اما باید دید با امکانات، شرایط و روندهای موجود آیا امکان وقوع چنین امری در ایران وجود دارد؟
با افزایش گمانهزنیها درباره بازگشت تحریمهای بینالمللی به دلیل فعال شدن مکانیسم ماشه (اسنپبک)، بازار سرمایه ایران و صنایعی که تحتتاثیر تحریمهای بینالمللی قرار میگیرند، بار دیگر در کانون توجه قرار گرفتهاند.
با شروع شمارش معکوس فعالشدن مکانیسم ماشه و ارسال نامه تروئیکای اروپایی به شورای امنیت در ۶شهریور، بورس تهران وارد مرحلهای تازه از فشارهای سیاسی- اقتصادی شد. در ظاهر، افزایش نرخ ارز و رشد هزینههای بازرگانی و نقلوانتقال پول، انتظارات سودآوری شرکتها را تضعیف میکند. اما در واقع، پیامد اصلی، جابهجایی ترکیب سود و کاهش کیفیت سودآوری خواهد بود. بهنظر سناریوهای پیش رو بسیار روشنتر شده و هزینههای پنهان اجرای تحریمهای همهجانبه، مهمتر و بیشتر از سودآوری اسمی شرکتهاست.
بازارهای مالی از خرداد ۱۴۰۴ و پس از جنگ تحمیلی ۱۲روزه دچار نوسانات مثبت و منفی شدهاند. بازار سهام با فضای ریسکگریزی همراه شده و کاهش شدیدی را تجربه کرده و بازارهای دلار و طلا تحتتاثیر افزایش تنشها با تقاضا همراه بودهاند.
بنا بر گزارشهای متعدد در سرتاسر جهان، تغییرات اقلیمی دیگر یک هشدار برای سالهای بسیار دور نیست؛ مقوله محیط زیست در جهان امروز تبدیل به یک مقوله اقتصادی شده که همزمان بنیانهای اقتصادی، امنیتی و اجتماعی جهان را تحتتاثیر قرار میدهد.
تغییرات اقلیمی میتواند موضوعی تفرقهانگیز باشد. به عبارت سادهتر، اکثر دانشمندان معتقدند که انسانها عامل بخش عمدهای از تغییرات اقلیمی هستند. سیاستمداران و سیاستگذاران اغلب در مورد ریشههای آن، یعنی اینکه چه تغییراتی باید ایجاد شود، در صورت لزوم، برای کاهش این مساله چه اقداماتی باید صورت بگیرد و اینکه چه کسی باید اختیار رهبری این تلاشها را داشته باشد، بحث میکنند. اما برخی از اثرات مستقیم تغییرات اقلیمی برای شرکتها، به ویژه در مورد یک صنعت حیاتی، یعنی بیمه، غیرقابل انکار میشود. با مخربتر و مکررتر شدن بلایای طبیعی، بیمهگران باید خود را با واقعیتی جدید و ناپایدارتر وفق دهند.
سیستم غذایی یک تجارت بزرگ است، اما بخش قابلتوجه و رو به رشدی از این تجارت در معرض خطر اثرات تغییرات اقلیمی قرار دارد. در عین حال، این صنعت همچنین یکی از عوامل اصلی انتشار گازهای گلخانهای، بهویژه متان، است که باعث گرم شدن کره زمین میشوند.
ما اخیرا تاثیر بالقوه تغییرات اقلیمی و هوای گرمتر را بر سیستم مالی بررسی کردهایم، اما این موضوع چه معنایی میتواند برای رفتار مصرفکننده داشته باشد و آیا در حال حاضر نشانههایی از تغییر نحوه و محل خرج کردن پول توسط مردم میبینیم؟ در واقع، از خرید هفتگیمان گرفته تا تعطیلات سالانهمان، ما همین حالا هم شروع به ایجاد تغییرات نامحسوس کردهایم و اگر هوای گرمتر ادامه پیدا کند، میتواند پیامدهای بزرگی برای برخی از کسبوکارها داشته باشد.